مقایسه تأثیر زمان آمنیوتومی به دنبال آماده سازی سرویکس با کاتتر فولی بر روند زایمان

زمینه: آمنیوتومی به طور معمول برای القا یا تقویت دردهای زایمانی استفاده می شود و انجام آن در زمان مناسب می تواند در تسریع روند زایمان مؤثر باشد. هدف: مطالعه به منظور تعیین تأثیر زمان انجام آمنیوتومی به دنبال آماده سازی سرویکس با کاتتر فولی بر روند زایمان انجام شد. مواد و روش‎ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 1384 در بیمارستان کوثر قزوین انجام شد. 160 زن نخست زا که سن حاملگی 40 هفته یا بالاتر، جنین تک قلو با نمایش سفالیک، کیسه آب سالم، دیلاتاسیون سرویکس کم تر یا مساوی یک سانتی متر داشتند، تحت آماده سازی سرویکس با کاتتر فولی قرار گرفتند. این افراد به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در یک گروه پس از خروج خود به خود کاتتر، فوراً آمنیوتومی انجام شد (آمنیوتومی زودرس) و در گروه دوم ابتدا انفوزیون اکسی توسین انجام و آمنیوتومی در مرحله فعال انجام شد (آمنیوتومی دیررس). طول مدت زایمان، میزان و علل سزارین و آپگار دقیقه 5 نوزادان در هر دو گروه ثبت و داده ها با آزمون های آماری تی و مجذورکای تجزیه و تحلیل شدند. یافته‎ها: مدت زمان زایمان از خروج خود به خود کاتتر تا خروج جنین در گروه آمنیوتومی زودرس در مقایسه با آمنیوتومی دیررس طولانی تر بود (12 ساعت و 40 دقیقه در مقابل 9 ساعت و 40 دقیقه و 35/0=p). میزان سزارین نیز در گروه آمنیوتومی زودرس نسبت به دیررس افزایش داشت (%3/27 در مقایسه با %5/14 و 88/1rr=). این تفاوت در میزان سزارین ناشی از دیستوشی زایمان چشمگیر بود (%4/52 در مقابل %4/36 و 44/1rr=)، ولی تفاوت معنی داری در میزان سزارین ناشی از سایر علل دیده نشد. تفاوت در آپگار دقیقه 5 نوزادان از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه‎گیری: در زنانی که تحت آماده سازی سرویکس با کاتتر فولی قرار می گیرند، تقویت درد زایمانی با اکسی توسین و سپس انجام آمنیوتومی در مرحله فعال زایمان سبب کوتاه شدن طول مدت زایمان و کاهش میزان سزارین ناشی از دیستوشی می شود.